Niedawno znalezione w kompie opracowanie które przygotowałem jakiś czas temu dla drużyny Paintball-owej w której bawię się w wojnę. Miłej lektury.
P.S. PIO_TREK to nie ma nic wspólnego z rowerami! I co mi zrobisz...? :)
ZAŁOŻENIA TAKTYCZNE DZIAŁAŃ W TERENIE ZURBANIZOWANYM
Cele operacji w terenie zurbanizowanym:
Tak jak w przypadku wszystkich operacji wojskowych działanie w terenie zurbanizowanym ma na celu narzucenie swojej woli przeciwnikowi. Głównym celem jest tu zniszczenie, pokonanie lub zneutralizowanie sił oponenta. Jednakże celem może byś również osiągnięcie innych zastępczych efektów takich jak uwolnienie prześladowanej populacji albo infrastruktury mogącej brać udział lub zaopatrywać ofensywne działania przeciwnika. Taką infrastrukturę stanowią: porty, centra logistyczne, dworce, skrzyżowania, elektrownie lub stacje transmisyjne. Bez znaczenia na konkretny cel by przejąć kontrolę nad terenem zurbanizowanym wymagane jest szerokie wykorzystanie wszelkich dostępnych środków i technik nowoczesnego pola walki.
Składowe działań w terenie zurbanizowanym:
Taktyka działań w terenie zurbanizowanym nieodzownie składa się z takich elementów jak:
Zaskoczenie
Koncentracja
Tempo
Plan akcji/działania
Zaskoczenie- efekt zaskoczenia można uzyskać na dwóch poziomach: operacyjnym i taktycznym.
Na poziomie operacyjnym decydujące są składniki takie jak wyprowadzenie ataku wcześniej niż przeciwnik tego oczekiwał, z kierunku którego nie oczekiwał lub w sposób będący dla niego zaskoczeniem. Oznacza to atak na sektor obrony przeciwnika który jest przez niego uznawany za bezpieczny lub mało przydatny do natarcia. W dużych operacjach składniki te realizowane są po przez atak z powietrza, morza lub po przez penetracje terenu poprzedzoną nagłym i głębokim przemieszczeniem własnych wojsk. Wszystkie wymienione sposoby zajmowania zurbanizowanego terenu wymagają zaskoczenie i szybkości uniemożliwiającej ustabilizowanie się przeciwnika na pozycjach obronnych.
Na poziomie taktycznym uzyskuje się zaskoczenie po przez atak asymetryczny, ten rodzaj natarcia uniemożliwia przeciwnikowi efektywnie odpowiedzieć na szturm. Ten rodzaj ataku można osiągnąć po przez wykorzystanie jednostek specjalnych przeciwko siłą oczekującym ataku ze strony konwencjonalnych jednostek. Zastosowanie środków dezinformacji radiowej i elektronicznej , przewagi technologicznej lub co najważniejsze ataku z wielu kierunków utrudniając wrogowi w ten sposób rozpoznanie pola walki i zagrożeń.
Koncentracja- w zurbanizowanym terenie natarcia siły atakujące uzyskują znaczną przewagę po przez koncentracje siły ognia na kierunku i w miejscu przez nie wybranym tak by obrońcy nie mogli efektywnie odpowiedzieć na atak. Koncentracja siły ułatwia również prowadzenie natarcie w terenie z głęboką wcześniej przygotowaną obroną, tylko skupienie sił na jednym kierunku uniemożliwi wrogowi skuteczne wykorzystanie okopów, zasieków, tuneli, czy przygotowanych przejść w murach i budynkach. Koncentracja siły ognia wymaga bardzo precyzyjnego zgrania i współpracy pomiędzy jednostkami biorącymi udział w natarciu.
Tempo- jest miarą wojskowych akcji. Tempo w terenie zurbanizowanym z oczywistych względów będzie inne niż operacji przeprowadzanych otwartym terenie. Ilość potencjalnych zagrożenie jakie niesie teren zurbanizowany może powodować zwiększoną ostrożność i metodyczne oczyszczanie terenu z przeciwnika. Planują operacje wojskowe należy wziąć pod uwagę „opóźnienie” wynikające z konieczności prowadzenia walk w terenie zurbanizowanym. Nie oznacza to iż tempo ofensywy w terenie zurbanizowanym jest zawsze wolne, wymaga ono jednak dobrze dobranego balansu pomiędzy prędkością, przygotowaniem i zabezpieczeniem działań. Często przeciwnik specjalnie broni miasta lub innego zurbanizowanego terenu by uzyskać taktyczny cel jakim jest opóźnienie większej operacji militarnej. Synchronizowanie siły ognia z prognozowanym zachowaniem się sił przeciwnika może w wydatni sposób zwiększyć tempo natarcia. Ponadto gwałtowne zmiany sytuacji na zurbanizowanym polu walki daję atakującym przewagę i mogą podtrzymać efekt zaskoczenia. Bardzo dużym wyzwaniem dla dowódców jest kontrolowanie tempa działań w terenie zurbanizowanym tak by nie wpływało ono na tempo rozwoju większej operacji której walki w mieście są tylko jednym ze składników. Gdy raz atakującym uda się narzucić tempo ofensywy nie mogą dopuścić do jego utraty lub zmiany pod wpływem działań przeciwnika.
Biorą po uwagę element zmęczenia jednostek, ilość pochłanianych środków zwalczania przeciwnika oraz permanentnego kontaktu bojowego z wrogiem, tempo wielu działań w terenie zurbanizowanym można uznać za bardzo szybkie. Łatwiej utrzymać wysokie tempo działań w terenie zurbanizowanym jednostką lepiej wyszkolonym, dowodzonym, przygotowanym i zaopatrzonym jak również mających w swojej naturze agresywność i niekonwencjonalne metody walki, doskonałym tego przykładem jest potyczka pomiędzy wojskami Stanów Zjednoczonych a Somalijskimi rebeliantami w Mogadiszu w roku 1993. Ze strony US brały w nich udział elitarne jednostki US Ranger, Delta Force i 160th SOAR(A). Tylko dzięki wyżej wymienionym czynnikom straty po ich stronie w walce praktycznie z całym miastem wyniosły 17 poległych. Jednostki te działały w obcym dla siebie terenie, bez wsparcia miejscowej ludności oraz ciężkiego sprzętu.
Wysokie tempo w terenie zurbanizowanym wymaga logistycznego przygotowania dużych zapasów materiałowych i wytrzymałości psychicznej walczących żołnierzy. Z tych powodów w przeszłości dowództwo wykorzystywało godziny nocne by uzupełnić barki materiałowe, przegrupować i dąć odpocząć walczącym żołnierzom by mogli prowadzić działania w dniu następnym. Przez lata stanowiło to tzw. „rytm bitwy”. Jednakże ze względu na charakter dzisiejszych konfliktów a przede wszystkim dzięki postępowi techniki współczesne operacie wojskowe w terenie zurbanizowanym wykorzystują noc by zintensyfikować działania ofensywne wykorzystując przewagę technologiczną a jednocześnie uniemożliwiając odpoczynek i przegrupowanie przeciwnikowi. Jednocześnie reorganizacja własnych sił i przygotowanie do walki dnia następnego nadal prowadzona jest pod osłoną nocy. Jednostki działające w nocy ( głównie specjalne ) stanową rezerwę za dnia a wojska walczące za dnia są rezerwą w trakcie nocnych rajdów i akcji bojowych. Tempo w zurbanizowanym środowisku nie jest równoznaczne z szybkością jest balansem pomiędzy siłą ognia, bezpieczeństwem i szybkością.
Plan akcji- musi być prostu i jasny dla wszystkich jednostek go realizujących. Doskonałe wykonanie planu akcji połączone z skalkulowanym ryzykiem może przynieść niesamowite efekty. Dla przykładu nawet najtrudniejszy teren po dogłębnej analizie może dawać szansę na zmniejszenie ryzyka lub wykorzystanie naprzemiennie jednostek specjalnych z regularnymi oddziałami przy wykorzystaniu największych zalet jednych i drugich. Dobry plan akcji musi zakładać właśnie tego typu rozwiązania i charakteryzować się wielopłaszczyznowym podejściem do zadania.
